 | Εδώ στέκομαι, σ’αυτή τη σιωπή, με μάτια ανοιχτά στα παράσιτα (Κ.ΒΗΤΑ)
Ένα δωμάτιο αντέχει να χωρέσει κάθε προσωπικό σύμπαν. Ένας μικρός χώρος μπορεί να είναι η αρχή και το τέλος του μικρόκοσμου του καθένα. Δεν πέρασε καιρός από τότε που κατέβηκα μερικά σκαλοπάτια για να αντικρύσω (και να αντιμετωπίσω) το σύμπαν του Βασίλη Σιββά. Βρέθηκα σε ένα εργαστήριο παρέα με τον Πικάσο, το Ματίς, τον Κιτάζ, με τη στερεότητα της ανθρώπινης φιγούρας σε κάθε σχεδόν εκδοχή της. Όλα ήταν στέρεα, σαφή και ξεκάθαρα. Τόσο που, όσο γράφω, αισθάνομαι πως σχεδόν εξομολογούμαι αυτήν την εμπειρία. Όλα ήταν αληθινά. Αληθινή ζωγραφική για αληθινούς ανθρώπους. Με αξίες βαθιά ριζωμένες στην ιστορία της ζωγραφικής, o Βασίλης Σιββάς κρατάει κοντά του μεγάλους δασκάλους και ζωγράφους του 20ού αιώνα. Βρίσκονται γύρω του και είναι η συντροφιά του. Στους πίνακες του συναντιούνται μαζί του και στριμώχνονται ξανά και ξανά όλοι οι άνθρωποι που αγαπάει. Είναι όλοι αυτοί που στέκονται κάπου στα όνειρά του και απαρτίζουν την ύπαρξή του, σχεδόν πάντα μέσα στον ίδιο παραγεμισμένο χώρο. Θα τους αποχωριστεί ποτέ άραγε; Κι ενώ στα πρώτα έργα του (ας μην ξεχνάμε ότι πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση) αρνείται πεισματικά να αφήσει κενά και ανθρώπους (horror vacui;) και ενώ η αφθονία των χρωμάτων και των μορφών συνθέτουν την περιουσία του, παράλληλα φαίνεται να κρατάει την ανθρώπινη φιγούρα μόνη της˙ οι πλούσιες χρωματικές επιφάνειες λιγοστεύουν, γίνονται ασπρόμαυρες, αδειανές, εξπρεσιονιστικές. Ο εγκλωβισμός είναι και πάλι παρών. Η ανθρώπινη φιγούρα απομονώνεται σε έναν κόσμο κλειστό, εσωστρεφή. Μοναχικές αυτοπροσωπογραφίες που αποσυντίθεται. Ίσως η μοναξιά τους είναι το αποτέλεσμα, ίσως και το ζητούμενο της αισιοδοξίας. Η αφορμή για όλα είναι συναισθηματική. Ο Σιββάς δεν αποζητά επιτηδεύσεις, ούτε επιδιώκει να γίνει κάτι που δεν είναι. Απλά, όσο κι άφοβα, δηλώνει πως ο κόσμος του γεννιέται από συναισθήματα και σε αυτά στρέφεται. Εγκλωβισμένος μέσα σε αυτόν, βουτάει βαθιά, κλείνεται μέσα στο κλουβί όπου αιχμαλωτίζουν τα πουλιά και περιμένει. Μας κοιτάζει κατάματα. Χωρίς βιασύνες. Μέχρι να ανοίξει το κλουβί αυτό και να πετάξει.
Οκτώβρης 2008 Αρετή Λεοπούλου Ιστορικός της τέχνης
|
Η δουλειά του Βασίλη Σιββά είναι μια σπάνια εικόνα που συνθέτει την ταπεινότητα με μια επική προσέγκιση στη μοναξιά του τρόπου ζωής του συγχρονου ανθρώπου. Είναι ένας απόλυτος ζωγράφος, τα εργαλεία του οποίου δομούν ένα μοναδικό σύμπαν που περιλαμβάνει απο το παιδί μέχρι τον φόβο του θανάτου.
Ίσως αύριο να περάσει σ’ ένα τρισδιάστατο χώρο και να χρησιμοποιήσει κάτι πολύ διαφορετικό απο τα ίδια τα δικά του μέσα, κανείς δεν ξέρει. Αυτό που ξέρω σήμερα είναι οτι έχει ήδη καταφέρει να αποδείξει οτι η ‘‘καθαρή ζωγραφική’’ υπάρχει ακόμη και έχει τη δύναμη να εκφράσει την αγάπη των μικρών λεπτομεριών στη ζωή του ανθρώπου που προσπαθεί να επιβιώσει.
Ο Βασίλης είναι ένας σύγχρονος καλλιτέχνης, ο οποίος βγαίνει για το πιο ενδιαφέρον ταξιδι, μέσα κι έξω, και θα σφραγίσει την σύγχρονη ζωγραφική με τις ιδέες του.
Αυτός είναι ο Βασίλης Σιββάς.
Φεβρουάριος 2008
Κυριάκος ΚατζουράκηςThe work of Vasilis Sivvas is a rare image, combining humbleness and epic approach to the loneliness of the modern man’s life style. He is an absolute painter whose tools construct a unique universe that includes from the child until the fear of the death.
He may tomorrow come out in a 3D space and uses something very different from his own media, nobody knows. But that I know today is that he already has succeeded in proving that “clear painting” still exist and has the power to express the love of the small details in the life of the person who is trying to survive.
Vasilis is a modern artist who is going away on the most interesting journey, inside and out, and he will stamp with his ideas modern painting.
This is Vasilis Sivvas.
February 2008
Kyriakos Katzourakis
Rethymno, Grece | 6974719145 |
